مسترکلاس آموزش فیلم‌سازی مارتین اسکورسیزی

کلیسا و سینما هر دو عمیقاً در زندگی مارتین گنجانده شده بودند و میل او برای گفتن داستان از روی فیلم از هر دوی این دنیا سرچشمه می گرفت. مارتین در دوران کودکی در اواخر دهه ۱۹۴۰ و اوایل دهه ۱۹۵۰ اغلب به همراه والدین و برادرش به سینما می رفت. در حالی که او عاشق فیلم‌هایی بود که می دید، تصاویر و داستان های معجزه آسا از دنیایی می آمدند که برای او دور از ذهن بود. در عوض، مارتین جوان آرزو داشت کشیش شود. در حال حاضر، مارتین هم فیلمسازی و هم روحانیت را تعهد به شیوه های خاص زندگی می داند. کشمکش های اخلاقی و معنوی (و ایمان و شک همراه با آن) برای مارتین از سنین پایین شروع شد و همچنان نقش مهمی در فیلم های او بازی می کنند.

مارتین شما را تشویق می‌کند که سینمای استادان قدیمی را تماشا کنید. فیلم‌هایی که خود او با تماشای آن در سینماها بزرگ شد. او می گوید شما می توانید چیزهای زیادی از آنها یاد بگیرید، اما لزوماً نباید با این هدف به آنها ورود کنید. در عوض، ببینید آیا این فیلم ها با شما صحبت می کنند یا حس کنجکاوی یا علاقه را در شما برمی انگیزند. شما باید از تاریخچه رسانه ای که می خواهید بسازید آگاه باشید. مارتین تاکید می کند که برای دسترسی به این تاریخ، حفظ فیلم لازم است. در نهایت برای مارتین مهم است که از فیلم‌هایی که پیش از شما آمده‌اند آگاه باشید و آن‌ها را بررسی کنید، حتی اگر الهام‌بخش نباشند یا تأثیری بر شما نگذارند. اگرچه مارتین شما را تشویق می‌کند که فیلم‌های استادان قدیمی در یک صفحه نمایش بزرگ تماشا کنید، اما همچنان تماشای آنها در خانه نیز گزینه مناسبی است. مارتین در کودکی فیلم‌های مایکل پاول (Michael Powell) و امریک پرسبرگر (Emeric Pressburger) را در تلویزیون در نسخه‌های سیاه و سفید تماشا می‌کرد. او هنوز این نسخه های کوتاه شده را جذاب و حتی رهایی بخش می داند. تصمیم مارتین برای کارگردانی صادق بودن با خودش بود و او از شما می خواهد کاری را که برای انجام آن فراخوانده شده‌اید انجام دهید.